Het menselijke papillomavirus is een van de meest voorkomende seksueel overdraagbare aandoeningen. Het is onwaarschijnlijk dat er een persoon is die nog nooit van hem heeft gehoord, want vandaag, volgens de laatste gegevens, is 12% van de wereldbevolking (dit is ongeveer 660 miljoen mensen) besmet met HPV.
De situatie valt behoorlijk onder de definitie van een epidemie. Het is om deze reden dat we erachter zullen komen wat HPV is, hoe het wordt gemanifesteerd en wat gevaarlijk kan zijn.
Wat is HPV?
Het is vermeldenswaard dat virussen dwalende genen zijn, ze hebben een soort intelligentie. Academicus Koznacheeev zei ooit dat ongeveer twee ton virale bacteriële grip "live massa" zijn hele leven door het menselijk lichaam gaat. Al deze processen beïnvloeden natuurlijk het werk van genen.
De infectie veroorzaakt door het menselijk papillomavirus (HPV) wordt minstens één keer gedetecteerd in een leven bij de meest seksueel actieve mensen. De hoogste prevalentie wordt waargenomen bij vrouwen van 20 tot 24 jaar en mannen van 25 tot 29 jaar. Een van de redenen die van invloed zijn op de verspreiding van HPV zijn sociaal-economische, gedrags- en medische en hygiënische factoren.
Hoe HPV zich manifesteert
HPV (de Papillomaviridae -familie) veroorzaakt schade aan de huid en het slijmvlies van een persoon. Tegelijkertijd is hun immuunbarrière inferieur, wat uiteindelijk leidt tot een toename van het inflammatoire proces. Met andere woorden, in het lichaam komen, veroorzaakt het virus de groei van inferieure cellen die niet wordt geregeld door het immuunsysteem, dat duidelijk wordt gemanifesteerd in de vorm van papillomen, wratten en kandy op de huid. Een andere "focus" van de manifestatie van dit virus is de baarmoeder. Dit orgel is een soort "uitlaatpijp" in het lichaam, omdat het dient als een directe indicator van de problemen die in het lichaam bestaan (indien aanwezig, het conceptieproces is onmogelijk of moeilijk). Het menselijke papillomavirus beïnvloedt het baarmoederslijmvlies en kan oncologie veroorzaken.
Soorten HPV
Het humaan papillomavirus kan worden onderverdeeld in twee categorieën - een laag oncogeen risico en een hoog oncogeen risico. In de meeste gevallen, met een infectie veroorzaakt door HPV laag risico (1, 2, 3 en 4 typen), gaat het lichaam alleen om vanwege sterke immuniteit. In zeldzame gevallen veroorzaakt dit type infectie het uiterlijk van wratten, goedaardige papillomen, precancereuze laesies en zelfs kanker. Op hun beurt worden HPV's beschouwd als 16 en 18 van typen als biologische carcinogenen voor baarmoederhalskanker, vulva, vagina, penis, anus en oropharynx.
Afhankelijk van de manifestaties van HPV -infectie op de geslachtsdelen, worden latente, subklinische en klinische vormen onderscheiden:
- De latente vorm van HPV -infectie, ondanks de aanwezigheid van DNA van het virus, gaat niet gepaard met morfologische veranderingen in het aangetaste weefsel. Het is mogelijk om de asymptomatische aanwezigheid van dit type infectie te bepalen met behulp van moleculaire biologische methoden, waarvoor het nodig is om constant de toestand van het epitheel van de baarmoederhals, vagina en vulva te controleren. Met deze vorm is specifieke behandeling niet vereist.
- Subklinische vormen van HPV -infectie (die in de regel optreden, kunnen asymptomatisch) worden bepaald in colposcopy en cytologisch of histologisch onderzoek. Het grootste deel van de vaginale platte vagina blijft asymptomatisch, maar vaak kunnen ze jeuk, vaginale ontlading of smeerafvoer veroorzaken na geslachtsgemeenschap.
- De klinische vorm van infectie, waarmee de artsen meestal worden geconfronteerd, manifesteert zich voornamelijk in de vorm van wratten en papillaire formaties die in de regel plaatsvinden op plaatsen die gewond zijn geraakt bij seksuele contacten. Hun uiterlijk en verdere terugvallen worden geassocieerd met de verzwakking van algemene en lokale immuniteit. Een belangrijke nuance is dat vanaf het moment van infectie tot het verschijnen van wratten van enkele weken tot meerdere jaren kan gaan. De gemiddelde tijd tussen infectie en hun uiterlijk is 11-12 maanden bij mannen en tot zes maanden jonge vrouwen.
Baarmoederhalskanker - Hoe gevaarlijk is het?
Om te begrijpen hoe vaak en gevaarlijk deze ziekte is, is het voldoende om de cijfers te bestuderen. Ongeveer 530 duizend gevallen van baarmoederhalskanker (RSM) worden jaarlijks opgenomen in de wereld - het staat op de vierde plaats in de wereld in de prevalentie van kanker bij vrouwen. Als we de structuur van sterfte bij vrouwen jonger dan 45 jaar oud beschouwen, is de dood van baarmoederhalskanker in de eerste plaats.
Hoe kan ik besmet raken met HPV?
De meest voorkomende manier van infectie is vaginale en orale seksuele contacten, inclusief zonder penetratie.
Zelfs een tijdje contact met een kans van 80% leidt tot infectie. Het is ook mogelijk om besmet te raken met mondeling seksueel contact. Een kind kan een virus krijgen van een moeder tijdens de bevalling.
Meisjes die geen puberteit hebben bereikt, lopen het meeste risico.
De specificiteit van het virus is zodanig dat de meeste mannen en vrouwen besmet zijn aan het begin van seksuele activiteit, en sommige zijn herhaaldelijk geïnfecteerd.
Is infectie altijd de ziekte?
In een groep mensen jonger dan 30 jaar van 90% van de gevallen eindigt de infectie met een onafhankelijke remedie. De resterende 10% gaat verder in het chronische stadium, dat verder kan gaan in baarmoederhalskanker. Dit proces is erg uitgerekt in de tijd: vanaf het moment van infectie tot de ontwikkeling van oncologie, gaan 5-20 jaar voorbij. En kanker komt niet "plotseling" voor, het wordt voorafgegaan door precancereuze ziekten. Dus, met een zorgvuldige houding ten opzichte van uw gezondheid, kan de ziekte in de vroege stadia worden gewaarschuwd of geïdentificeerd.
Baarmoederhalskanker in de eerste fasen lijken mogelijk niet symptomatisch. Daarom is het erg belangrijk om de gynaecoloog regelmatig te bezoeken en alle aanbevolen onderzoeken uit te voeren. Zeer zorgvuldig moet elke vrouw worden behandeld met bloedige ontlading, ontlading met een onaangename geur, pijn in de onderbuik.
Hoe worden HPV en RSM gediagnosticeerd?
Het diagnostische systeem is tegenwoordig zeer ontwikkeld en stelt u in staat om in de vroege stadia een hoge nauwkeurigheid te bereiken. Allereerst worden screeningstests gebruikt, waaronder een cytologisch onderzoek van de baarmoederhals, tests voor HPV hoog oncogeen risico en uitgebreide colposcopy.
Het wordt aanbevolen om de jaarlijkse screening van de baarmoederhals te doen voor alle vrouwen van 21 tot 69 jaar oud. Cytologisch onderzoek voor vrouwen van 21 tot 29 jaar oud wordt elke 3 jaar uitgevoerd, en van 30 tot 69 jaar - om de 5 jaar. HPV -testen worden uitgevoerd zoals voorgeschreven door een arts op basis van de resultaten van de beroertes.
Preventie en behandeling van HPV
Het is beter om elke ziekte te voorkomen dan te behandelen - en in het geval van HPV hebben artsen en patiënten alle mogelijkheden hiervoor. Als primaire preventie van vandaag kan vaccinatie worden aanbevolen. Het belang van deze vaccinatie wordt op zijn minst aangetoond door het feit dat het in veel landen is opgenomen in de nationale vaccinatiekalender. Bovendien halen ze alle kinderen - zowel meisjes als jongens. En de ervaring van dergelijke vaccinatie is al verzameld, er zijn gegevens over effectiviteit. In het bijzonder zei de Australische minister van Volksgezondheid dat Australië tegen 2020 het eerste land ter wereld zal worden met nul baarmoederhalskanker, juist als gevolg van massavaccinatie sinds 2007.
Net als andere virussen kan HPV worden verwijderd met behulp van verschillende immunostimulerende producten, zoals colostrum, kattenklauw, haaienlevervet, en het lichaam stimuleren met verschillende micro -elementen - calcium, magnesium, jodium, zink, selenium, ijzer. Deze sporenelementen verbeteren de immuniteit en beïnvloeden de bescherming van het lichaam tegen HPV. Er is een verklaring dat in het geval van HPV in het lichaam een matrixzone wordt gevormd (het eerste papilloma dat ontstond onder invloed van het virus), en als het wordt verbrand en verwijderd, en de kans op het verschijnen van nieuwe nieuwe wordt verminderd. Met een terugkerend verloop van de ziekte wordt het aanbevolen om systemische immunomodulerende middelen te gebruiken, in het bijzonder interferonen.